-
1 odor
ōris m.1) запах (suavis, taeter C)2) дурной запах, зловоние ( gravitatem odoris lenire Su)3) аромат, благоухание ( florum C)5) дым ( ater V); чад, пар ( culinarum fumantium Sen)6) предчувствие, предположениеo. alicujus rei est C — чувствуется что-л. или поговаривают о чём-л.7) слабый признак, налёт ( urbanitatis C)8) редко (= odoratus II, 1.) чутьё, обоняние rhH. -
2 räuchern
räuchern, I) v. tr: a) beräuchern: fumigare (im allg.). – suffire alqd. suffitionem alcis rei facere (mit Räucherwerk). – b) durch Rauch trocknen, z.B. Fleisch etc.: fumo siccare od. durare. – in fumo suspendĕre (in den Rauch hängen, um es zu trocknen). – etw. mit Holz r., incendere ligna ad fumo durandum alqd. – II) v. intr.odores incendere; odoribus suffire. – mit etwas r., suffire alqā re (z.B. thymo).
-
3 Wohlgeruch
Wohlgeruch, odor sua vis; im Zshg. auch bl. odor (z.B. odores incendere). – mannigfaltige Wohlgerüche verbreiten, varias odorum suavitates spargere.
-
4 incendo
incendo, di, sum, 3 (archaic form of the perf. subj. incensit = incenderit, sicut incepsit = inceperit, Paul. ex Fest. p. 107 Müll.), v. a. [in-candeo; cf.: accendo and succendo], to set fire to, to kindle, burn (freq. and class.; syn. inflammare).I.Lit.:B.cupas taedā ac pice refertas incendunt,
Caes. B. C. 2, 11, 2:tus et odores,
Cic. Verr. 2, 4, 37, § 77; cf.odores,
id. Tusc. 3, 18, 43:lychnos,
Verg. A. 1, 727:oppida sua omnia, vicos, reliqua privata aedificia incendunt,
Caes. B. G. 1, 5, 2:aedificia vicosque,
id. ib. 6, 6, 1:tabularium,
Cic. N. D. 3, 30, 74:Capitolium,
Sall. C. 47, 2:naves omnes,
Cic. Att. 9, 6, 3:tamquam ipse suas incenderit aedes,
Juv. 3, 222:classem inflammari incendique jussit,
id. Verr. 2, 5, 35, § 91:urbem,
id. Cat. 3, 4, 10; cf. Liv. 9, 9, 6:quod primo incendendum Avaricum censuerat,
Caes. B. G. 7, 3, 2:agros,
Verg. G. 1, 84:vepres,
id. ib. 1, 271:cum ipse circumsessus paene incenderere,
wast consumed, Cic. Verr. 2, 1, 33, § 85.— Absol.:nec incendit nisi ignis,
Quint. 6, 2, 28.—Transf.1.To light up with fire, to make a fire upon:2.aras votis,
i. e. in pursuance of vows, Verg. A. 3, 279:altaria,
id. ib. 8, 285.—To heat, make hot:3.diem,
Luc. 4, 68:igne et tenuibus lignis fornacem incendemus,
will heat, warm, Col. 12, 19, 3.—To make bright or shining, to brighten, illumine:II.ejusdem (solis) incensa radiis luna,
Cic. N. D. 1, 31, 87; Ov. P. 2, 1, 41:maculosus et auro Squamam incendebat fulgor,
Verg. A. 5, 88: vivis digitos incendere gemmis, to make brilliant, i. e. to adorn, Stat. S. 2, 1, 134.—Trop.A.To kindle, inflame, set on fire; to fire, rouse, incite, excite; to irritate, incense (esp. freq. in pass.):* B.ut mihi non solum tu incendere judicem, sed ipse ardere videaris,
Cic. de Or. 2, 45, 188:iidem hominem perustum etiamnum gloria volunt incendere,
id. Fam. 13, 15, 2:me ita vel cepit vel incendit, ut cuperem, etc.,
id. ib. 5, 12, 1:aliquem morando,
Sall. J. 25, 10:(aliquem) querelis,
Verg. A. 4, 360:in minime gratum spectaculum animo incenduntur,
Liv. 1, 25, 2:Tyndariden incendit amor,
Val. Fl. 6, 207:plebem largiundo atque pollicitando,
Sall. C. 38, 1:juventutem ad facinora,
id. ib. 13, 4:bonorum animos,
Cic. Att. 2, 16, 1:animum cupidum inopiā,
Ter. Heaut. 2, 3, 126:cupiditatem alicujus,
Cic. Fam. 15, 21, 1:odia improborum in nos,
id. Att. 9, 1, 3:tum pudor incendit vires et conscia virtus,
inflames, Verg. A. 5, 455:illam incendentem luctus,
id. ib. 9, 500: clamore incendunt caelum, set on fire with, i. e. fill with, id. ib. 10, 895:regiam repentino luctu,
Just. 38, 8 fin.:rabie jecur incendente feruntur Praecipites,
Juv. 7, 648:quibus incendi jam frigidus, aevo Laomedontiades possit,
id. 6, 325.—In pass.:nimis sermone hujus irā incendor,
Plaut. Ps. 1, 2, 66; id. As. 2, 4, 14; cf.:incendor irā, esse ausam facere haec te injussu meo,
Ter. Hec. 4, 1, 47:hisce ego illam dictis ita tibi incensam dabo, ut, etc.,
id. Phorm. 5, 7, 81:amore sum incensus,
Cic. Q. Fr. 3, 1, 5, § 18:(mulier) incensa odio pristino,
id. Clu. 64, 181:incendor quotidie magis non desiderio solum sed etiam incredibili fama virtutum admirabilium,
id. Or. 10, 33:incensus studio,
id. Rosc. Am. 17, 48:iratus iste vehementer Sthenio et incensus hospitium renuntiat,
id. Verr. 2, 2, 36, § 89:omnes incenduntur ad studia gloriā,
id. Tusc. 1, 2, 4; cf. id. ib. 1, 19, 44:imperator incensus ad rem publicam bene gerendam,
id. Prov. Cons. 14, 35:Caesar ab eo (Crasso) in me esset incensus,
id. Fam. 1, 9, 9:nulla mens est tam ad comprehendendam vim oratoris parata, quae possit incendi, nisi inflammatus ipse ad eam et ardens accesseris,
id. de Or. 2, 45, 190 fin.:inimicitiis incensa contentio,
id. Opt. Gen. Or. 7, 22:incensus calcaribus equus,
Hirt. B. G. 8, 48, 5.— Absol.: loquarne? incendam;taceam? instigem,
Ter. Phorm. 1, 4, 9:dumque petit petitur pariterque incendit et ardet,
Ov. M. 3, 425.—To enhance, raise: annonam ( the price of corn), to produce a dearness or scarcity (shortly before:C.excandefaciebant),
Varr. R. R. 3, 2, 16 (cf. incendium, II. A.).—To destroy, ruin, lay waste:si istuc conare... tuum incendes genus,
Plaut. Trin. 3, 2, 49:campos,
Stat. Th. 1, 631. — Hence, incensus, a, um, P. a., inflamed, burning, hot:profuit incensos aestus avertere ( = vehementissimos ardores febris),
Verg. G. 3, 469 Forbig. ad loc.— In comp.:aether,
Claud. Rapt. Pros. 3, 201. -
5 odor
odor, ōris, m. (zu griech. οζω, οδωδα, ὀσμή), der Geruch, I) eig. u. bildl.: 1) eig., Cic.: odorem trahere naribus, Phaedr. – Insbes., a) der ( üble) Geruch, Gestank, Sall., Verg. u.a. – b) der Wohlgeruch, Duft, Verg. u. Hor. – c) übtr., der Dampf, Dunst, ater, Verg.: insolitus, Liv.: culinarum fumantium, Sen. – 2) übtr., die Witterung einer Sache, Vermutung, Ahnung, odore aliquo legum recreatus, Anhauch, Cic.: est non nullus odor dictaturae, man munkelt von einer D., Cic.: qui quodam odore suspicionis Stalenum corruptum esse sensisset, der davon schon einigen Wind hatte u. den Verdacht hegte, daß usw., Cic. – II) meton.: I) Wohlgeruch = Räucherwerk, Assyrius odor, Catull.: Arabius odor (Weihrauch), Plaut.: tus exiguum et odoris unius glebula, Arnob.: fumat ara multo odore (Weihrauch), Hor.: attrib., unguen odor, Apul. flor. 19. p. 33, 2 Kr. – Plur. = wohlriechende Spezereien, Gewürze, wohlriechende Wasser, Salben, Balsame (griech. φάρμακα), unguenta atque odores, Plaut.: tus et odores, Hor.: coquere odores, Sen.: incendere odores, Cic.: Poppaeae corpus differtum odoribus conditur, Tac.: mercator, qui odores ac purpuras portabat, Sen. – 2) der Geruchsinn ( neben auditus, tactus, gustatus), Cornif. rhet. 2, 8. Ambros. in Luc. 7. § 140. – / Archaist. Nbf. odōs, ōris, m., Plaut. capt. 815; Curc. 105; Pseud. 841 u. 842. Sall. Iug. 44, 4 (aber Lucr. 6, 952 jetzt odor).
-
6 odor
odor, ōris, m. (zu griech. οζω, οδωδα, ὀσμή), der Geruch, I) eig. u. bildl.: 1) eig., Cic.: odorem trahere naribus, Phaedr. – Insbes., a) der ( üble) Geruch, Gestank, Sall., Verg. u.a. – b) der Wohlgeruch, Duft, Verg. u. Hor. – c) übtr., der Dampf, Dunst, ater, Verg.: insolitus, Liv.: culinarum fumantium, Sen. – 2) übtr., die Witterung einer Sache, Vermutung, Ahnung, odore aliquo legum recreatus, Anhauch, Cic.: est non nullus odor dictaturae, man munkelt von einer D., Cic.: qui quodam odore suspicionis Stalenum corruptum esse sensisset, der davon schon einigen Wind hatte u. den Verdacht hegte, daß usw., Cic. – II) meton.: I) Wohlgeruch = Räucherwerk, Assyrius odor, Catull.: Arabius odor (Weihrauch), Plaut.: tus exiguum et odoris unius glebula, Arnob.: fumat ara multo odore (Weihrauch), Hor.: attrib., unguen odor, Apul. flor. 19. p. 33, 2 Kr. – Plur. = wohlriechende Spezereien, Gewürze, wohlriechende Wasser, Salben, Balsame (griech. φάρμακα), unguenta atque odores, Plaut.: tus et odores, Hor.: coquere odores, Sen.: incendere odores, Cic.: Poppaeae corpus differtum odoribus conditur, Tac.: mercator, qui odores ac purpuras portabat, Sen. – 2) der Geruchsinn ( neben auditus, tactus, gustatus), Cornif. rhet. 2, 8. Ambros. in Luc. 7. § 140. – ⇒ Archaist. Nbf. odōs, ōris, m., Plaut. capt. 815; Curc. 105; Pseud. 841 u. 842. Sall.———— -
7 odor
ŏdor (old form ŏdos, like arbos, labos, etc., Plaut. Capt. 4, 2, 35; id. Ps. 3, 2, 52; Sall. J. 44, 4), ōris, m. [root od-; Gr. ozô, odôda, odmê; whence oleo, olfacio], a smell, scent, odor (class.; cf. fragrantia).I.Lit.A.In gen.:B.omnis odor ad supera fertur,
Cic. N. D. 2, 56, 141:odorem avide trahere naribus,
Phaedr. 3, 1, 3:florum,
Cic. Sen. 17, 59.—In partic.1.A pleasant odor, perfume; concr., perfumery, essences, spices (syn. odoramenta).—So mostly in plur.:2.sternite lectos, incendite odores,
Plaut. Men. 2, 2, 4:incendere odores,
Cic. Tusc. 3, 18, 43; id. Verr. 2, 4, 35. § 77;2, 5, 56, § 146: croceos odores Tmolus mittit,
Verg. G. 1, 56:perfusus liquidis odoribus,
perfumed waters, ointments, balsams, Hor. C. 1, 5, 2; id. Ep. 2, 1, 269:corpus differtum odoribus conditur,
Tac. A. 16, 6.— Sing., Plaut. Mil. 2, 5, 2:fragrans Assyrio odore domus,
Cat. 68, 144:ara Fumat odore,
incense, Hor. C. 3, 18, 7.—A disagreeable smell, a stench, stink (syn.:II.nidor, faetor): putidus odor ibi saepe ex sulfure et alumine. Varr L. L. 5, § 25 Müll.: cum odos aut pabuli egestas locum mutare subegerat,
Sall. J. 44, 4:camera odore foeda,
id. C. 55, 4:ingratos odores,
Ov. M. 2, 626:gravis,
Verg. G. 4, 49:taeter,
Caes. B. C. 3, 49; Verg. A. 3, 228:malus,
Hor. Epod. 12, 8:intolerabili foeditatis odore,
Cic. N. D. 2, 40, 127:offensus putrefacti cerebri odore,
Suet. Calig. 27 fin.:ignis,
Vulg. Dan. 3, 94.—Trop., a scent, inkling, hint, presentiment, suggestion:odor suspicionis,
Cic. Clu. 27, 73:legum,
id. Verr. 2, 5, 61, § 160:hominum furta odore persequi,
id. ib. 2, 4, 24, §53: res fluit ad interregnum, et est non nullos odor dictaturae,
id. Att. 4, 18, 3 B. and K. (al. 4, 16, 11):lucri bonus est odor,
Juv. 14, 204; cf.:Christi bonus odor sumus Deo in iis,
Vulg. 2 Cor. 2, 15:urbanitatis,
a tincture of politeness, Cic. de Or. 3, 40, 161. -
8 incendo
incendo, ĕre, incendi, incensum - tr. - [st2]1 [-] allumer, brûler, faire brûler, incendier, embraser. [st2]2 [-] réduire en cendres. [st2]3 [-] rendre éclatant, faire briller, faire étinceler. [st2]4 [-] au fig. enflammer, allumer, échauffer, animer, exciter, attiser, provoquer; irriter. [st2]5 [-] agiter, troubler, tourmenter, chagriner. [st2]6 [-] faire renchérir (les denrées, annonam).* * *incendo, ĕre, incendi, incensum - tr. - [st2]1 [-] allumer, brûler, faire brûler, incendier, embraser. [st2]2 [-] réduire en cendres. [st2]3 [-] rendre éclatant, faire briller, faire étinceler. [st2]4 [-] au fig. enflammer, allumer, échauffer, animer, exciter, attiser, provoquer; irriter. [st2]5 [-] agiter, troubler, tourmenter, chagriner. [st2]6 [-] faire renchérir (les denrées, annonam).* * *Incendo, incendis, incendi, incensum, incendere. Plaut. Allumer, Mettre le feu à quelque chose, Enflamber.\Odores. Virgil. Mettre au feu choses odoriferantes.\Incendere aliquem, per translationem dictum: vt Incendere ira. Terent. Enflamber et esmouvoir à courroux.\Incendit eos qui audiunt. Cic. Anime et baille courage.\Clamore incendunt caelum. Virgil. Ils remplissent l'air de leur cri.\Incendi ira. Plaut. Se courroucer fort.\Incendere in se odia. Cic. Esmouvoir inimitiez contre soy, Se faire hair. -
9 incendo
in-cendo, cendī, cēnsum, ere (in u. *cando), in Feuer setzen, anzünden, anbrennen, entzünden, I) eig. u. meton.: A) eig.: a) im allg.: corpus, den Leichnam, Cic.: cupas pice refertas, Caes.: tus et odores, Cic.: lychnos, Verg.: absol., nec incendit nisi ignis, Quint. – b) in Brand setzen, anzünden, einäschern, urbem, Cic.: aedificia vicosque, Caes.: alcis domum, Sen.: classem, Cic.: oppida, Caes. – c) als mediz. t. t. = das Fieber entzünden, febriculam, Cels.: incensi aestus, brennende Hitze (des Fiebers), Verg. – B) meton.: 1) etw. anzünden = auf etwas Feuer machen, altaria, Verg.: aras votis (Dat.), den Altar für die gelobten Opfer anzünden, Verg. – 2) in od. an etw. Feuer bringen = a) heiß machen, heizen, leni igne et tenuibus admodum lignis fornacem, Colum. 12, 29, 3. – b) (als mediz. t. t.) den Körper usw. erhitzen, potio quam dilutissima, ut et sitim tollat nec corpus incendat, Cels.: si caput in sole protegit, ne incendatur, Cels. – c) (v. Feuer selbst) = erleuchten, erhellen, luna incensa radiis solis, Cic.: squamam incendebat fulgor, Verg. – II) übtr.: 1) in Feuer setzen, entzünden, entflammen, reizen, a) mit pers. Objj.: alqm, Ter.: animos iudicum in alqm, aufhetzen, Cic.: desine me incendere querellis, Verg.: insbes. zu Liebe entzünden, alqm, Verg. u. Ov. – dah. incendi, entbrennen, entzündet-, gereizt werden, amore, desiderio, Cic.: dolore, Nep.: dictis, Verg.: incensus irā (Ggstz. placatus), Cic.: equus incensus calcaribus, Hirt. b. G.: adeo erat incensus, ut etc., erbittert, aufgebracht, Nep.: in minime gratum spectaculum animo incenduntur, Liv. 1, 25, 2 W. (Hertz u. Müller intenduntur). – b) m. abstr. Objj. = entzünden, anfachen, erregen, cupiditatem, odia, Cic. – 2) vergrößern, steigern, annonam (den Getreidepreis), Teuerung herbeiführen, Varro: vires, Verg.: luctum, Verg.: haec fletu, Tac. – 3) gleichs. in Feuer setzen = erfüllen, caelum clamore, Verg.: regiam luctu, Iustin. – 4) in Brand stecken, verderben, zugrunde richten, genus tuum, Plaut. trin. 675: campos, Stat. Theb. 1, 631.
-
10 incendo
in-cendo, cendī, cēnsum, ere (in u. *cando), in Feuer setzen, anzünden, anbrennen, entzünden, I) eig. u. meton.: A) eig.: a) im allg.: corpus, den Leichnam, Cic.: cupas pice refertas, Caes.: tus et odores, Cic.: lychnos, Verg.: absol., nec incendit nisi ignis, Quint. – b) in Brand setzen, anzünden, einäschern, urbem, Cic.: aedificia vicosque, Caes.: alcis domum, Sen.: classem, Cic.: oppida, Caes. – c) als mediz. t. t. = das Fieber entzünden, febriculam, Cels.: incensi aestus, brennende Hitze (des Fiebers), Verg. – B) meton.: 1) etw. anzünden = auf etwas Feuer machen, altaria, Verg.: aras votis (Dat.), den Altar für die gelobten Opfer anzünden, Verg. – 2) in od. an etw. Feuer bringen = a) heiß machen, heizen, leni igne et tenuibus admodum lignis fornacem, Colum. 12, 29, 3. – b) (als mediz. t. t.) den Körper usw. erhitzen, potio quam dilutissima, ut et sitim tollat nec corpus incendat, Cels.: si caput in sole protegit, ne incendatur, Cels. – c) (v. Feuer selbst) = erleuchten, erhellen, luna incensa radiis solis, Cic.: squamam incendebat fulgor, Verg. – II) übtr.: 1) in Feuer setzen, entzünden, entflammen, reizen, a) mit pers. Objj.: alqm, Ter.: animos iudicum in alqm, aufhetzen, Cic.: desine me incendere querellis, Verg.: insbes. zu Liebe entzünden, alqm, Verg. u. Ov. – dah. incendi, entbrennen, entzündet-, gereizt werden, amore, deside-————rio, Cic.: dolore, Nep.: dictis, Verg.: incensus irā (Ggstz. placatus), Cic.: equus incensus calcaribus, Hirt. b. G.: adeo erat incensus, ut etc., erbittert, aufgebracht, Nep.: in minime gratum spectaculum animo incenduntur, Liv. 1, 25, 2 W. (Hertz u. Müller intenduntur). – b) m. abstr. Objj. = entzünden, anfachen, erregen, cupiditatem, odia, Cic. – 2) vergrößern, steigern, annonam (den Getreidepreis), Teuerung herbeiführen, Varro: vires, Verg.: luctum, Verg.: haec fletu, Tac. – 3) gleichs. in Feuer setzen = erfüllen, caelum clamore, Verg.: regiam luctu, Iustin. – 4) in Brand stecken, verderben, zugrunde richten, genus tuum, Plaut. trin. 675: campos, Stat. Theb. 1, 631.
См. также в других словарях:
THYA — apud Plinium, l. 13. c. 16. ubi de citri arbore: Inter pauca nitidioris vitae instrumenta est haec arbor Nota etiam Homero fuit: Thyon Graece vocatur, ab aliis Thya; eadem est cum citro, unde citreae mensae fiebant, tanti olim Romanis habitae.… … Hofmann J. Lexicon universale
THYMIAMA — Graec Θυμίαμα. Latin. Incensum, in V. Test. sacrificii genus fuit, quod, in Altari thymiamatis seu suffimenti, quottidie Deo offerebatur. Ita enim Dominus; Exod. c. 30. v. 1. Facies Altare suffimenti; et pones illud ante velum, v. 6. et, adolebit … Hofmann J. Lexicon universale